پروژه برج تهران با هدف استفاده از ایجاد تراکم عمودی به منظور جلوگیری از گسترش افقی در منطقه ای مسکونی خاص که قبلاً به برجهای مسکونی برپا شده است طراحی و به مرحله اجرا گذاشته شده و این سیاست با توجه به گسترش بی رویه افقی شهر تهران بعنوان سیاست اصولی طراحی برج اتخاذ شده است .

موقعیت برج در تلاقی بزرگ راههای اصلی و مهم شهر تهران ، دسترسی مناسبی برای ساکنین به نقاط مختلف را فراهم کرده است . به لحاظ تأمین حداکثر نما و نور با توجه به محدودیت زمین انتخاب طرحی شکسته که در قالب حجمی پایدار هم از نظر استیک (زیبائی شناسی) و هم از نظر پایداری سازه ای مناسب باشد ، معماری را بسمت انتخاب سطح مقطع ستاره سه پر رهنمون نمود .